بی قرار توام ودر دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
دردلم هستی وبین من وتوفاصله هاست

آسمان باقفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پرزدن پر زدن چلچله هاست

بی توهرلحظه مرابیم فروریختن است
مثل شهری که به روی گسیل زلزله هاست

بازمیپرسمت ازمسئله ی دوری وعشق
وسکوت توجواب همه ی مسئله هاست

خیلی لذت بخشه وقتی:

از غریبه‌ای توی خیابان چیزی میپرسی و او با لبخند و حوصله جوابت رامی دهد

وقتی مهمونات دستور غذایی رو ازت می پرسن

وقتی هدیه ات را باز می کند و چشمهایش از خوشحالی برق می زند

از خیابان که رد می شوی راننده ای که حق تقدم با اوست برایت می ایستد و با خوشرویی اشاره می کند که رد شوی

وقتی دیر رسیده ای و می گوید خودش هم الان رسیده

وقتی کسی را می خندانی

وقت حرف زدن کلمه‌ای را گم می کنی و او زود حدسش میزند

عجله داری که از چهار راه رد شوی و چراغ سبز می ماند

مسیرت با مسیر بعدی تاکسی یکی است

فوت کردن قاصدک

وقتی تو رو می رسونه و تا داخل خونه نشدی راه
نمی افته

نسیم خنک تو تابستون

وقتی اخم کرده اما نمی تواند جلوی خنده اش را بگیرد

وقتی کسی یادش می ماند که از چه چیزهایی خوشت می اید

هوای توی گل فروشی

بوی عطر گل نرگس

کودکی در آغوش دیگری است اما دستانش را دراز می کند تا تو بغلش کنی

دَمــہ اونــے كــہ تَنهاست گَرم.......  

 نـَـہ اینكــہ نَتونِستــہ با كَسـے باشـــہ نـَــہ؛ 

 بَلكــہ نَخواستـــہ با هَركَســے باشــہ

یک روز آرزو کردم زودتر بزرگ شوم، که کفش هایم پاشنه های بلند داشته باشد و دیگر جوراب های سفید تور دار و جوراب شلواری های عروسکی نپوشم،
 دلم می خواست بزرگ شوم تا دستم به کابینت های بالای آشپزخانه برسد،
بتوانم غذا درست کنم و وقتی از خیابان رد می شوم مادرم دستم را نگیرد، فکر می کردم بزرگ می شوم و دنیا سرزمین کوچکی ست پر از شادی و من موهایم را به باد می دهم ، رژ لب های مادرم را می زنم و عشق را تجربه می کنم، همان عشقی که بین صفحات رمان ها و داستان ها می چرخید، حالا من بزرگ شده ام، تعدادی کفش پاشنه بلند دارم، هنوز دستم به کابینت های بالای اشپزخانه کمابیش نمی رسد اما یک أجاق گاز برای خودم دارم، حالا من دست مادرم را می گیرم و او را از خیابان ها رد می کنم، موهایم را به هر رنگی در می آورم و اشک هایم را به باد می دهم، عشق را تجربه کرده ام همانطور که خیانت، دروغ، زخم را تجربه کرده ام، حالا می دانم دنیا سرزمین بی انتهاییست ، پر از آدم های عجیب و بزرگ شدن بدترین آرزوی همه زندگی من بود که بر خلاف تمام آرزوهایم به دستش آوردم